بررسی Metal Gear Solid Delta: Snake Eater | شاهکار کوجیما در لباسی تازه

بررسی کامل بازی Metal Gear Solid Delta: Snake Eater

ریمیک یا همون بازسازی، همیشه توی دنیای بازی‌ ها یه شمشیر دولبه بوده. بعضی وقت‌ ها مثل Resident Evil 2 یا Final Fantasy VII Remake همه‌ چیز انقدر عالی درمیاد که حس می‌کنی با یه تجربه کاملاً جدید طرفی. اما بعضی وقت‌ ها هم ماجرا به چیزی ختم میشه که بیشتر از اینکه نوآوری داشته باشه، فقط یه دست رنگ و لعاب تازه روی خاطره‌ های قدیمی باشه.
Metal Gear Solid Delta: Snake Eater دقیقاً توی همین دوگانگی گیر افتاده؛ هم وفاداری بی‌نهایتی به نسخه‌ اصلی داره و هم یه ارتقای فنی بزرگ. ولی سؤال اصلی اینه: آیا این بازسازی واقعاً ارزش وقت و پولی که خرجش میکنیم رو داره یا نه؟

داستانی که هنوز هم نفسگیره

بیایید با داستان شروع کنیم؛ چون وقتی اسم کوجیما میاد، همه یاد روایت‌ های عجیب، پرلایه و فلسفی میفتن. نسخه‌ی اصلی Snake Eater سال ۲۰۰۴ منتشر شد و قصه‌ Naked Snake یا همون «جک» رو وسط جنگ سرد تعریف کرد. جک باید به دل جنگل‌های شوروی نفوذ کنه، جلوی یه پروژه اتمی رو بگیره و در نهایت با مربی خودش یعنی The Boss رو به‌ رو بشه؛ کسی که هم معلمشه، هم الگو، هم یه جورایی مادر دومش.
این داستان به ظاهر یه مأموریت جاسوسی کلاسیکه، ولی وقتی جلوتر میری، میفهمی کوجیما خیلی زیرکانه داره روابط انسانی، خیانت، وفاداری و قربانی شدن آدم‌ ها رو وسط بازی قدرت‌ها نشون میده. چیزی که خیلی از بازی‌ های غربی اون دوران ازش غافل بودن.
دلتا هم دقیقاً همین روایت رو بی‌ کم‌ و کاست بازگو میکنه. هیچ تغییری توی داستان، کارگردانی یا دیالوگ‌ ها نمی بینیم. برای بعضی‌ ها این عالیه، چون Snake Eater به‌ خودی‌ خود یه شاهکاره. ولی برای عده‌ ای دیگه، میتونه ناامید کننده باشه چون انتظار داشتن نسخه‌ جدید چیزی بیشتر ارائه بده.

گیم‌ پلی: قدیمی ولی مدرن‌ تر

بخش جذاب ماجرا همیشه گیم‌پلی Metal Gear بوده؛ ترکیبی از مخفی‌کاری، اکشن و استراتژی. توی دلتا، تقریباً همه‌ چیز همون شکلیه که سال ۲۰۰۴ بود:

• مراحل خطی با تمرکز روی مخفیکاری
• باس‌ فایت‌ های به‌ یاد ماندنی مثل The End یا Volgin
• مدیریت دید و صدا، استفاده از پوشش‌ ها و حرکت حساب‌ شده

اما یه سری تغییرات کلیدی اضافه شدن تا تجربه مدرن‌ تر بشه:

• دوربین آزادتر و کنترل روان‌ تر (مشابه متال گیر ۵)
• اضافه شدن حالت حرکت نرم‌تر (crouch-walk)
• دو نوع کنترل: Legacy برای قدیمی‌ ها و New Style برای کسانی که دنبال استاندارد های مدرن هستن

این تغییرات باعث میشه دلتا راحت‌تر و لذت‌ بخش‌ تر از نسخه‌ اصلی باشه. اما همچنان یه بازسازی «وفادار» باقی میمونه و خبری از تغییرات بزرگ توی طراحی مراحل یا ساختار کلی نیست.

با خرید گیم پس آلتیمیت ایکس باکس به طور همزمان به بیش از 500 بازی دسترسی داشته باشید !

خرید گیم پس PC آلتیمیت برای دسترسی به بیش از 500 بازی ایکس باکس روی PC

جلوه‌ های بصری: آنریل انجین ۵ در خدمت یک کلاسیک

بزرگ‌ترین تفاوت دلتا با نسخه‌ اصلی، گرافیکشه. بازی با Unreal Engine 5 ساخته شده و از نظر جزئیات بصری، واقعاً یه جهش بزرگ محسوب میشه. بافت‌ ها، نورپردازی و طراحی محیط جنگل‌ های شوروی حس زنده‌ تری دارن و کات‌ سین‌ ها مدرن‌تر به نظر میان.
با این حال، طراحی صحنه‌ها و میزانسن همچنان وفادار به نسخه‌ی قدیمیه و همین باعث میشه بعضی‌ وقت‌ها حس کنید با یه ریمستر سنگین طرفید، نه یه ریمیک انقلابی. صداگذاری هم تقریباً بدون تغییر باقی مونده و همین موضوع برای خیلی‌ها دلسرد کننده‌ ست.

چرا مقایسه با Resident Evil اجتناب‌ ناپذیره؟

وقتی اسم ریمیک میاد، ناخودآگاه همه یاد موفقیت‌ های کپکام میفتن. Resident Evil 2 و 4 نشون دادن چطور میشه یه بازی کلاسیک رو گرفت، ریشه‌ هاشو نگه داشت و در عین حال اون رو برای نسل جدید بازآفرینی کرد.
Metal Gear Solid Delta در مقایسه با اون‌ها، بیشتر شبیه یه «بهسازی تصویری» عمل میکنه تا بازسازی کامل. یعنی اگر دنبال نوآوری هستید، اینجا خیلی چیزی پیدا نمیکنید. ولی اگر فقط میخواید Snake Eater رو با گرافیک نسل جدید تجربه کنید، دلتا دقیقاً همون چیزیه که دنبالشید.

ارزش تجربه کردن داره یا نه؟

• برای تازه‌ وارد ها: قطعاً بله. چون Snake Eater هنوز هم یکی از بهترین داستان‌ ها و تجربه‌ های مخفیکاری تاریخه.
• برای طرفدارهای قدیمی: بستگی داره. اگر دنبال نوآوری هستید شاید ناامید بشید، ولی اگه صرفاً میخواید همون تجربه قدیمی رو با کیفیت تصویری نسل جدید دوباره زندگی کنید، دلتا ارزش امتحان کردن داره.
• از نظر قیمت: ۷۰ دلار برای یه ریمیک وفادار کمی سنگین به نظر میاد، مخصوصاً وقتی می‌بینیم بازی خیلی تغییر جدی نسبت به نسخه اصلی نداره.

جمع‌ بندی

Metal Gear Solid Delta: Snake Eater مثل یه آینه‌ ست. برای بعضی‌ ها یادآور روزهای طلایی PS2 و شاهکار کوجیماست، و برای بعضی دیگه فقط یه کپی پر هزینه از چیزی که قبلاً تجربه کرده بودن. داستان همچنان شاهکاره، گیم‌ پلی همچنان لذت بخش و باس‌ فایت‌ ها همچنان به‌یادماندنی هستن، اما نبود نوآوری باعث میشه دلتا نتونه به اندازه‌ ریمیک‌ های بزرگی مثل Resident Evil 2 سر و صدا کنه.
به‌ طور خلاصه، دلتا بیشتر از اینکه برای جذب مخاطب جدید ساخته شده باشه، یه فرصت برای طرفدارهاست تا Snake Eater رو دوباره توی نسل جدید زندگی کنن.

خرید یوبیسافت پلاس

منابع

• IGN
• GamesRadar
• Polygon
• The Verge